Anna Turczeniewicz-Wiecheć
  ul. Jana Matejki 33/I
 
47-220 Kędzierzyn-Koźle

 
DOŁĄCZ DO NAS NA FACEBOOKU
 


NASI PARTNERZY
 
 
 
 
 



 
 
 

Środa, 04 grudnia, 2024 r.


 
 
 
 

1. METODA PNF
Metoda PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation czyli proprioceptywne torowanie nerwowo-mięśniowe) to przykład neurofizjologicznego, kompleksowego systemu oddziaływania terapeutycznego opartego na ścisłej współpracy z pacjentem. Terapię cechuje duża efektywność w osiąganiu celów wynikająca z dokładnej analizy problemu i ukierunkowanych oddziaływań oraz możliwość pracy z chorym na każdym poziomie dysfunkcji. Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch odbywa się w trzech płaszczyznach, co wymusza zaangażowanie do pracy maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze. Terapia metodą PNF postrzega pacjenta całościowo. Nie ogranicza się tylko do pracy z niesprawną częścią ciała, ale wykorzystuje w terapii również zdrowe regiony ciała. Jest bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna. PNF wiele uwagi poświęca także kontroli motorycznej pacjenta, czyli interakcjom między stabilnością i mobilnością jego ciała, ze szczególnym uwzględnieniem pracy ekscentrycznej mięśni w warunkach grawitacji. Celem terapii jest przywrócenie wzorców ruchowych takich jak prawidłowe chodzenie i siadanie, wykorzystując techniki stabilizujące, mobilizujące, rozluźniające, przeciwbólowe oraz uczące ruchu i koordynacji. Istotą metody PNF jest maksymalne pobudzenie ekstero i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej w celu ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym.
Szczególne znaczenie w koncepcji PNF przypisuje się oporowi manualnemu. Jego podstawowym zadaniem jest przekazanie pacjentowi ścisłej informacji na temat kierunku, kolejności i szybkości wykonywanego ruchu, który jak wcześniej wspomniano posiada trzy komponenty i biegnie w skośnych płaszczyznach na podobieństwo aktywności ruchowych dnia codziennego. Opór jest modyfikowany stosownie do celów terapii i możliwości motorycznych ćwiczącego i nawet podczas jednego ruchu może ulegać zmianom w poszczególnych jego zakresach
.


KORZYŚCI Z PRACY W KONCEPCJI PNF:
  • metoda przyjazna dla pacjenta oparta na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji

  • wysoki poziom bezpieczeństwa terapii wynikający z integracji zabiegu z diagnostyką

  • możliwość pracy z chorym na każdym poziomie dysfunkcji, zabezpieczenie terapią wszelkich funkcji od ruchowych do wegetatywnych

  • wysoki poziom edukacji pacjenta, oparty na współuczestnictwie w planowaniu terapii oraz kontynuacji ćwiczeń w formie programu domowego

  • duża efektywność prowadzonej terapii, wynikająca z dokładnej analizy problemu i ukierunkowanych oddziaływań


    WPŁYW TERAPII:
    • Poprawa koordynacji i równowagi

    • Zwiększenie siły i wytrzymałości mięśniowej

    • Poprawa techniki chodu

    • Polepszenie czucia głębokiego

    • Zwiększenie zakresów ruchu


    WSKAZANIA:
    • w ortopedii

    • pediatrii

    • chorobach nerwowo-mięśniowych

    • wadach pastawy

     

    Więcej informacji na stronie www.fizjoterapia.pl
     
     
     

    2. METODA McKENZIEGO

    Metoda McKenziego jest to system diagnostyki i leczenia zespołów bólowych kręgosłupa, oparty na znajomości wzorców bólowych i analizie zachowania się objawów, zarówno w wywiadzie jak i w badaniu przedmiotowym. Do nadrzędnych celów metody należą: prewencja nawrotów oraz edukacja pacjenta. Należy podkreślić, że krążek międzykręgowy jest wg dzisiejszej wiedzy głównym generatorem bólu (wg Jurgena Kraemera 92.8% zespołów bólowych kręgosłupa jest dyskopochodnych) i umiejętne rozpoznanie kliniczne z precyzyjnym określeniem typu uszkodzenia jest podstawą skutecznej terapii przyczynowej. Stosuje się ją do leczenia dysfunkcji, które są następstwem przyjmowania nieprawidłowych pozycji w życiu codziennym, przebytych urazów i zmian zwyrodnieniowych. Metoda zawiera część diagnostyczną i terapeutyczną. Pacjent zostaje nauczony jak reagować w przypadku nawracających epizodów bólowych, a po ustąpieniu objawów otrzymuje wytyczne prawidłowego postępowania w celu zapobiegania nawrotom dolegliwości.


    KORZYŚCI:

    • Precyzja diagnostyczna dająca możliwość szybkiej selekcji pacjentów na tych, których ból ma tło mechaniczne i tych, których podejrzewamy o tło niemechaniczne

    • Precyzyjne, indywidualne podejście do terapii zależne od rodzaju mechanicznego zespołu bólowego oparte w pierwszej kolejności naodpowiednio dobranym ćwiczeniu, poziom bezpieczeństwa metody – wysoki

    • Niskie koszty diagnostyki i leczenia

    • Zmniejszenie ilości drogich badań diagnostycznych

    • Generowanie niezależności pacjentów, ich edukacja jako główny aspekt profilaktyki

    • Unikanie leczenia farmakologicznego (leczenie objawowe)


    Więcej informacji na stronie Instytutu McKenziego Polska:

     
     

    3. TERAPIA MANUALNA WG KALTENBORNA
    I EVJENTHA

    Terapia manualna Kaltenborna i Evjentha jest praktyczną częścią medycyny zajmującą się badaniem i leczeniem zaburzeń czynności różnych struktur układu ruchu, a w szczególności kręgosłupa. Przed przystąpieniem do terapii przeprowadza się z pacjentem wywiad lekarski oraz badanie palpacyjne i funkcjonalne narządu ruchu. Badanie to odbywa się zarówno w spoczynku jak i podczas ruchów czynnych oraz biernych. Terapeuta ocenia wygląd i konsystencję tkanek miękkich, zakres i jakość ruchu elementów kostnych oraz charakter oporów występujących podczas przemieszczania poszczególnych struktur układu ruchu względem siebie. Sam zabieg terapii manualnej jest całkowicie bezbolesny, a dzięki odpowiednim pozycjom ułożeniowym pacjenta i technice osiąga się zamierzony efekt leczniczy.
    Terapię manualną stosujemy w chorobach narządu ruchu przebiegających z bólami, które nie wymagają leczenia chirurgicznego. Szczególnie dobre efekty stosowania terapii manualnej uzyskuje się w leczeniu zespołów korzeniowych, bólach stawów kończyn górnych i dolnych, bólach kręgosłupa, oraz w rehabilitacji po urazach.

     

    Więcej informacji na stronie: www.terapiamanualna.net.pl

     

     

    4. TERAPIA CRANIO-SACRALNA

    Terapia Cranio-Sacralna jest pochodną klasycznej osteopatii. Powstała w latach 30-tych naszego wieku. Lekarz i osteopata John Upledger zaobserwował podczas operacji neurochirurgicznych niezgodną ani z tętnem ani z rytmem oddechowym pulsację opon mózgowych. Związane jest to z rytmem produkcji i wchłaniania płynu mózgowo-rdzeniowego. Badania czaszki ludzkiej wykazały, że w czasie takiego cyklu obwód jej zmienia się w zakresie ok. 3 mm, natomiast w pojedynczych szwach czaszkowych amplituda ruchów wynosi ok. 0,5–0,8 mm. Rytm produkcji i absorpcji płynu mózgowo-rdzeniowego przebiega z częstotliwością 6–10 cykli/minutę. Jednak w przypadku wielu schorzeń rytm ten ulega zaburzeniu. Poprzez odpowiednie ułożenie rąk na ciele pacjenta możemy wyczuć rytm cranio-sacralny i wpłynąć na jego zwolnienie lub przyśpieszenie, czyli na jego normalizację. Prawidłowy ruch tego systemu jest nie tylko warunkiem zachowania równowagi w układzie nerwowym, trzewnym i hormonalnym, ale także warunkiem niezbędnym dla odnowy i regeneracji organizmu, gdyż system napięć w oponach czaszkowych przenosi się na system mięśniowo-powięziowy całego ciała.


    WSKAZANIA:

    • Bóle i zawroty głowy, migreny

    • Bóle kręgosłupa i pleców

    • Usunięcia napięć różnego pochodzenia

    • Pogłębienie oddechu

    • Niezidentyfikowane bóle brzucha

    • Poprawa krążenia krwi układu limfatycznego

    • Urazy powypadkowe

    • Urazy poporodowe

    • Skoliozy

    • SM, choroba Parkinsona

    • Polineuropatie

    • Nawracające zapalenie uszu, zatok

    • Zaburzenia słuchu

    • Zaburzenia wzroku

    • Trudności z połykaniem, żuciem, mówieniem, głosem

    • Problemy ze stawem skroniowo-żuchwowym

    • Choroby psychiczne

    • Autyzm

    • Zaburzenia osobowości

    • Nadpobudliwość

    • Dysleksja


    PRZECIWWSKAZANIA:

    • Zapalenie opon mózgowych w stanie ostrym

    • Urazy czaszki do chwili ich wygojenia

    • Wstrząs mózgu
    • Obrzęk mózgu

    • Wylew krwi do mózgu

    • Tętniaki

    • Guzy mózgu

     


    5. KINESIOLOGY TAPING

    Kinesiology Taping jest doskonałą metodą wspomagającą procesy samoleczenia w organizmie, które utrudniają współistniejące przy wielu schorzeniach zaburzenia ruchomości powięzi. Dlatego zmniejszenie restrykcji mięśniowo-powięziowych za pomocą Kinesiology Tapingu ułatwia przepływ podskórny i wzajemną przesuwalność tkanek. Terapia jest zgodna z zasadami kinezjologii, a punktem wyjścia są mięśnie i skóra. Plastry użyte w metodzie posiadają grubość, ciężar właściwy i rozciągliwość zbliżone do parametrów skóry i mogą być noszone stale od kilku dni do kilku tygodni, stanowiąc terapię całodobową.


    DZIAŁANIE:

    • zmniejsza ból

    • normalizuje napięcie mięśniowe

    • aktywuje mięśnie uszkodzone

    • zmniejsza nienaturalne odczucia skórne i mięśniowe

    • usuwa zastoje i obrzęki limfatyczne

    • koryguje niewłaściwe ułożenia stawów

    • koryguje ułożenia powięzi i skóry

    • normalizuje napięcia mięśni

    • aktywuje endogenny system znieczulania

    • poprawia mikrokrążenie

    • efektywna terapia blizn, krwiaków


    WPŁYW NA FUNKCJĘ MIĘŚNI:

    • redukcja zmęczenia mięśni

    • poprawa funkcji mięśni zbytnio rozciągniętych

    • zmniejszenie wzmożonego napięcia mięśniowego

    • zwiększenie zakresu ruchu

    • usunięcie bólu


    WPŁYW NA FUNKCJĘ UKŁADU LIMFATYCZNEGO:

    • usprawnienie krążenia krwi i chłonki

    • zmniejszenie zastojów limfatycznych

    • zmniejszenie stanów zapalnych

    • otwarcie drenażu limfatycznego pod skórą

    • redukcja krwiaków


    ZASTOSOWANIE M.IN.:

    • fizjoterapii

    • sporcie

    • terapii bólu

    • terapii pooperacyjnej

    • drenażu limfatycznym

    • ortopedii

    • neurologii

    • pediatrii

    • i wiele innych


    Więcej informacji na stronie www.kinesiologytaping.pl
     
     
     

    6. TERAPIA WAD POSTAWY

    Terapia wad postawy to kompleksowa diagnostyka i terapia. Polega na specyficznym połączeniu różnych technik celem zmniejszenia stopnia rotacji kręgosłupa i jego korekcji. Praca z pacjentem jest indywidualna, dostosowana ściśle do potrzeb dziecka. Staramy się uświadomić jakie niebezpieczeństwa niesie za sobą utrwalenie czy też pogłębienie wady.


    CEL TERAPII:

    • rozciągnięcie mięśni przykurczonych

    • wzmocnienie mięśni osłabionych

    • wzmocnienie siły mięśni dna miednicy oraz krótkich rotatorów kręgosłupa w celu poprawy stabilizacji dolnego tułowia

    • nauka prawidłowego obciążania stóp w celu poprawy ustawienia miednicy i równomiernego obciążania kończyn dolnych

    • relaksacja struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających trójpłaszczyznowy ruch korekcyjny

    • nauka prawidłowego trójpłaszczyznowego oddechu korekcyjnego

    • korekta postawy


    METODY PRACY:

    • metoda PNF

    • metoda Lehnert-Schroth

    • terapia manualna

    • łańcuchy zamknięte z użyciem taśm oporowych, piłek i innych przyborów fizjoterapeutycznych

    • terapia cranio-sacralna

    • kinesiology taping

     

     

    7. TERAPIA MANUALNA HOLISTYCZNA (metoda Rakowskiego)

    Terapia Manualna Holistyczna (metoda Rakowskiego) to dynamiczny system leczenia zaburzeń czynności narządu ruchu. Do nieustannej zmienności organizmu system ten dostosowuje swoje procedury diagnostyczne oraz lecznicze.

    Terapia manualna, bo dotyczy narządu ruchu. Holistyczna, bo widzi człowieka całościowo. W swojej koncepcji traktuje nierozdzielnie duchowość i fizyczność. Zatem w terapii uwzględnia wpływ stresu na ciało i odwrotnie.

    W zabiegach stosuje się bezpieczne i skuteczne techniki ręczne (dawniej nazywane "nastawianiem" kręgosłupa) oraz odruchowe. Polegają one na mobilizacjach, manipulacjach na stawach kręgosłupa i kończyn a także na oddziaływaniu na tkanki miękkie (mięśnie, powięzi, więzadła, ścięgna), za ich pośrednictwem na układ nerwowy. Ich zadaniem jest pozytywne stymulowanie do uruchomienia a następnie podtrzymywania procesów zdrowienia.

     

    Metoda ta leczy chorego człowieka, CAŁEGO CZŁOWIEKA, a nie bolący fragment ciała.

     

    Czym się zajmuje Terapia Manualna Holistyczna?

    • Bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, piersiowym, szyjnym wynikające z różnych przyczyn, m. in. dyskopatii

    • Dolegliwości w obrębie kończyn dolnych - rwa kulszowa, udowa, bóle pośladków, pachwin, bioder, kolan, bóle łydek, skurcze łydek, bóle ścięgna Achillesa, stóp

    • Dolegliwości w obrębie miednicy małej - bóle kości ogonowej, krocza, jąder, trudności z oddawaniem moczu, bóle podczas mikcji, bolesne parcie na mocz 

    • Bóle w obrębie jamy brzucha i podbrzusza, zaparcia, rozwolnienia, objawy jelita drażliwego

    • Bóle klatki piersiowej, kłucia w okolicy serca, ból opasujący, zamostkowy, bóle między łopatkami, zaburzenia oddychania

    • Dolegliwości w obrębie kończyn górnych- rwa ramienna, bóle barków, łokci, nadgarstków, dłoni, palców

    • Bóle głowy, zawroty głowy 

    • Bóle twarzy, oka, żuchwy, szczęki, zdrowych zębów, dziąseł, uszu, szumy w uszach

    • Ponadto - cierpnięcia, mrowienia, uczucia chłodu, gorąca, zaburzenia czucia głębokiego, osłabienie siły, uczucie zmęczenia, zaniki mięśni w obrębie dłoni, obrzęki kończyn dolnych, mdłości, odruchy wymiotne oraz inne objawy chorobowe których przyczyn nie stwierdzono obiektywnymi badaniami lekarskimi